Één wereld, twee kanten
Door: Melissa
Blijf op de hoogte en volg Melissa
28 Juli 2017 | Mozambique, Matola
Lieve lezers !!
Wij zijn alweer ruim 1,5 week in Afrika en heel veel knuffels, activiteiten en avonturen verder. Ik merk dat ik het moeilijk vind om te schrijven over mijn ervaringen hier. Het is hier zo arm, en zo anders. Het is moeilijk te beschrijven dat het hier de normaalste zaak van de wereld is dat je hier overal zandwegen heb. Ik vind het dan ook apart om te zien dat iemand er heel netjes gekleed uit kan zien (schone kleren en mooie schoenen) maar vanuit een zandweg lopend naar de hoofdwegen komt, en hier samen met 30 andere achterin een pick-up truck gaat staan om zich te verplaatsen naar de volgende bestemming. Het contrast is zo groot, te groot.
Kraampjes op de hoek van de straat zijn gemaakt van grote takken, lossen stukken zeil en gebroken plastic tuinstoelen zonder leuningen. Elke ochtend worden deze opgebouwd tot de plaatselijke Gamma (bezems, lossen kabels, en allerlei verschillende soorten attributen) en groenteboer met verschillende stapeltjes fruit en groentes. Een busstop wordt gecreëerd door met z'n alle op 1 plek te staan langs de weg (meeste mensen samen op één wint). Oh en je heb ook rijdende winkels in een kruiwagen met verschillende stukken metaal.
Ik moet zeggen dat het allemaal nog steeds heel onwerkelijk voelt, alsof deze armoede weg gaat als wij weer naar huis gaan. Alsof de stoffige plastic tentjes verdwijnen en er ineens wel eten en schoon water is voor iedereen.
Maar dat zal niet zo zijn, elke ochtend zullen er nog steeds s'ochtends vroeg vrouwen langs de zandweg lopen met jerrycans vol water dragend op hun hoofd. Waarschijnlijk liggen er na pay-day nog steeds overal vele bierflesjes de ochtend erna in het zand. En alle soorten afval zal waarschijnlijk nog steeds overal apart verbrand worden in de tuin (dat een typische brandlucht geeft).
Maar tussen het vele armoe is er ook zoveel meer moois te zien. De grote avond zon blijft elke keer zo mooi tussen de aparte brede bomen die voor schaduw zorgen. En de kinderen elke keer zo blij en vrolijk terwijl ze je in je armen vallen. Nog niet te spreken over de blik in hun ogen!
Afgelopen dagen hebben wij verschillende activiteiten verricht. Zo hebben wij samen met de kinderen veel getekend en geknutseld. Zo hadden de kinderen voor de dansles met Danouk stokjes gemaakt met linten eraan (om hier vervolgens mee te dansen). Daarnaast hebben vele kinderen hun lengte opgemeten (kinderen komen hier vaak blanco binnen, zonder vele familie gegevens, zonder gezondheid gegevens etc. Dus het is extra bijzonder dat een kind hier meer 'informatie' verzameld over zijn of haar leven. Een teken dat de kinderen er mogen zijn, en zelf een bestaan hebben).
Vandaag (dag van schrijven: 27 juli 2017) was de laatste echte lange dag met alle kinderen. De kinderen van Casa Gemma en Uno kwamen naar Promise Centre om hier samen met ons een afsluit feest te vieren met als thema: Nederland! Dus overal waren vlaggetjes, ballonnen en kleine activiteiten. Mijn activiteiten waren armbandjes en kettinkjes maken met een hele berg kralen. Echter werd dit één grote chaos (overal kralen op de grond!!) maar de kinderen waren gelukkig en hadden daarna hun eigen gemaakte armbandjes! Daar gaat het om. De middag afgesloten met broodjes knakworst en limonade, als een echt kinderfeestje!
M'n broer en ik hebben beide nogal een zwak voor een (te schattig) meisje genaamd Adelina, met de beste schaterlach ooit!! Als ze ons ziet rent ze op ons af en valt ze in onze armen (ze springt spontaan van hoog vanaf de trap zo in je armen, trustfall!!) dat wordt moeilijk afscheid nemen.. Pfoe!! Nog maar heel even niet aan denken..
Komende dagen gaan wij (volgens mij) 4 dagen naar de kust Bilene, in de Tenda Torra Lodge. Met onze eigen huisjes en WARM WATER!!! (Wauwiee!!)
Verder kan ik niet heel specifiek vertellen wat we doen, ik merk dat ik het niet heel goed kan verwoorden. Maar! Misschien zeggen mijn foto's meer dan mijn poging tot uitleg. Deze ervaringen laten mij enorm stil staan dat ons leven in Europa zo verschillend is dan elders op de wereld. Ondanks dat social media en al het nieuws de wereld zo klein maakt, de verschillen zijn zo veel groter dan we denken.
Veel liefs en groetjes xxxx
Melissa
"We willen morgen
We willen alles
We willen het keer op keer
Maar misschien vinden we in minder,
wel zo veel meer."
(Mooie woorden die Danouk mij eerder gegeven heeft)
-
28 Juli 2017 - 09:11
Kelly:
Trots op jou!!!! -
28 Juli 2017 - 09:45
Elly:
Pakkend geschreven. Ik was ook even in gedachten bij jou. zag de zandpaden voor me. Het schattige meisje ,de kralen.De opmerking over het warme water, deed me beseffen hoe rijk we het hier hebben. -
28 Juli 2017 - 18:43
Kleedje:
Zo herkenbaar....!
Daar ik zelf 2 maanden in Malawi op een zeer afgelegen plekje woonde, stond ik een aantal keren tussen al die mensen aan de "busstop" en reisde ik met hun mee in the back of the pickup truck naar de dichtstbijzijnde stad (30km verderop)... met zovelen anderen... pijnlijk aan de kont al die km's achterin over de rode zandwegen met vele putten ! Weleens een raam uit de auto zien vliegen... een klapband meegemaakt.... ook zooooovele onwerkelijke verhalen!
Veel vriendschap en warmte ondanks de grote armoede!
Als je eens tijd hebt moet je maar eens op men fb bij het album 'vanalles' kijken, daar staan nog enkele foto's tussen van in Malawi :-)
Veel plezier daar nog broekie!
En knuffel ze daar maar allemaal te pletter ;-)
X -
28 Juli 2017 - 21:21
Marije:
Wauw Melis, wat beschrijf je het mooi!!
Nog een hele fijne tijd daar, geniet van alles.
Je mag trots zijn op jezelf! -
30 Juli 2017 - 10:19
Carla:
hoi meisje,
wat heb je weer een mooi verslag geschreven.
wat een bijzondere ervaring voor jouw en Mitchell , wij zijn super trots dat jullie samen met alle anderen de kinderen voor een korte periode een mooie tijd kunnen geven.
ik kijk uit naar alle foto's en verhalen van jullie reis.
geniet nog van de dagen aan de kust en de safari tocht door het Krugerpark, spannend! iets om naar uit te kijken.
dikke kus van ons xxx
-
02 Augustus 2017 - 23:59
Annemarie:
Lieve Melissa
Wat een mooi verslag en ik ben er nu al van onder de indruk.
Wat geweldig dat jullie die lach op hun gezicht brengen.
Liefs
